Μετά την ανακάλυψη της εξωτερικής ζώνης αστεροειδών γνωστή και ως ζώνη Kuiper, η αναζήτηση για τον πλανήτη 9 στο ηλιακό μας σύστημα πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των αστρονόμων.
Πλανήτης 9 πρώτη αναζήτηση
Ο πρώτος που φαίνεται να χρησιμοποίησε τον όρο Πλανήτης Χ ήταν ο Πέρσιβαλ Λώρενς Λόουελ (Percival Lawrence Lowell) το 1905. Ο Λόουελ ήταν Αμερικανός επιχειρηματίας, συγγραφέας, μαθηματικός και αστρονόμος. Ήταν πεπεισμένος για την ύπαρξη Αρειανών και νόμιζε ότι τους είχε βρει. Ακόμα ισχυρίστηκε ότι υπήρχαν τεχνητές διώρυγες πάνω στον πλανήτη Άρη.
Ο Λόουελ ήταν αποφασισμένος να βρει τον ένατο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, έναν υποθετικό “πλανήτη Χ”
Παρόλο που την τελευταία δεκαετία της ζωής την πέρασε στο αστεροσκοπείο του αναζητώντας τον πλανήτη 9, τελικά δεν τα κατάφερε, και μετά από αρκετά εγκεφαλικά επεισόδια πέθανε σε ηλικία 61 ετών. Αδιαφορώντας για τη θνητότητά του, ο Λόουελ άφησε στη διαθήκη του ένα εκατομμύριο δολάρια για την εύρεση του πλανήτη Χ.
Μόλις 14 χρόνια αργότερα, στις 18 Φεβρουαρίου 1930, ένας αστρονόμος o Κλάιντ Τόμπω (Clyde William Tombaugh) από το αστεροσκοπείο του Λόουελ, ανακάλυψε τον Πλούτωνα. Στην αρχή πίστεψε ότι ήταν ο πλανήτης 9.
Μετά την ανακάλυψη του Πλούτωνα ο Τόμπω συνέχισε να ψάχνει για ένα δέκατο πλανήτη μέχρι το 1943. Ώσπου πείσθηκε ότι πέρα από τον Πλούτωνα δεν υπήρχαν άλλοι πλανήτες με φαινόμενο μεγέθους λαμπρότερο του 16,5. Δηλαδή φαινόμενη λαμπρότητα από τη Γη εννέα φορές μικρότερη από τη λαμπρότητα του Πλούτωνα. Τουλάχιστον σε λογική γωνία ως προς το επίπεδο της εκλειπτικής, σχετικώς κοντά στο οποίο περιφέρονται όλοι οι άλλοι πλανήτες. Ο Τόμπω μελέτησε σχεδόν 30 εκατομμύρια άστρα και ανακάλυψε 1 νέο αστρικό σμήνος, ένα κομήτη και 775 αστεροειδείς.
Πλανήτης Χ και τροχιές κομητών
Το 1950, ο K. Schutte από το Μόναχο χρησιμοποίησε δεδομένα από οκτώ περιοδικούς κομήτες για να προτείνει έναν πλανήτη Χ σε διπλάσια μέση ηλιοκεντρτρική απόσταση από τον Πλούτωνα.
Τέσσερα χρόνια αργότερα ο H. H. Kitzinger από την Καρλσρούη, χρησιμοποιώντας τους ίδιους οκτώ κομήτες, επεκτάθηκε και βελτίωσε το έργο του Schutte. Τοποθέτησε τον υποτιθέμενο πλανήτη στην ίδια ηλιοκεντρική απόσταση, με περίοδο 675,7 έτη. Με μεγάλη κλίση τροχιάς ως προς την εκλειπτική. (38 μοίρες. Αλλά μικρότερη εκκεντρότητα, 0,07)
Το 1972 o Joseph L. Brady από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια συνεπέρανε την ύπαρξη του πλανήτη Χ μετά από μακρά ανάλυση με χρήση υπολογιστή, των μικρομεταβολών στην τροχιά του κομήτη του Halley.
Σύμφωνα με την ανάλυση, ο πλανήτης 9 θα έπρεπε να έχει τις διαστάσεις του Κρόνου. Να κινείτε με ανάδρομη φορά σε τροχιά με κλίση 60 μοιρών ως προς την εκλειπτική, και να εκτελεί μία πλήρη περιφορά περί τον Ήλιο κάθε 464 χρόνια σε μέση απόσταση από αυτόν ίση με 8,97 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. 3,05 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μεγαλύτερη από εκείνη του Πλούτωνα. Ωστόσο οι έρευνες απέτυχαν να ανακαλύψουν τον υποθετικό πλανήτη σε αυτές τις περίεργες τροχιές.
Ο δορυφόρος IRAS ερεύνησέ το διάστημα με υπέρυθρο
Το 1983 προκλήθηκε μεγάλο ενδιαφέρον όταν ο δορυφόρος IRAS (Αστρονομικός Δορυφόρος Υπέρυθρου) ανίχνευσε σε μήκος κύματος 60mm μια σειρά από πηγές, αρκετά έντονες. Αυτές οι πηγές δεν αντιστοιχούσαν σε αντικείμενα αντιληπτά στο ορατό φως. Θα μπορούσαν να αποτελούν πλανητικά σώματα.
Στην συνέντευξη που έδωσαν οι επιστήμονες της ομάδας του IRAS. J.R Houck του πανεπιστημίου Cornell και Gerry Neugebauer του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας. Ισχυρίσθηκαν ότι :
«Τα αντικείμενα αυτά θα μπορούσαν να είναι σχεδόν οτιδήποτε, από πλανήτες στο Ηλιακό μας Σύστημα μέχρι μακρινοί γαλαξίες»
Στην πραγματικότητα σε πιο λεπτομερές εικόνες που λήφθηκαν αμέσως μετά, ένα από τα μυστηριώδες αντικείμενα αποκαλύφθηκε ότι ήταν πυκνό νέφος αερίου στον δικό μας Γαλαξία. Ενώ τα υπόλοιπα ήταν πολύ μακρινοί Γαλαξίες.
Οι παρατηρήσεις αυτές συντέλεσαν στην ανακάλυψη ενός νέου γαλαξιακού τύπου : Των Γαλαξιών Υψηλής Λαμπρότητας Υπερύθρου (Ultra-luminous infrared Galaxies, ULIRGs)
Εξαιτίας όμως της αρχικής δήλωσης, οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας ισχυρίστηκαν ότι η NASA βρήκε τον πλανήτη χ και επιχείρησε να αποκρύψει το γεγονός. Ο λόγος που ισχυρίστηκαν ήταν ότι ο πλανήτης επρόκειτο να περάσει πολύ κοντά από τη Γη τον Μάιο του 2003 και να προξενήσει μεγάλες καταστροφές.
Οι επιστήμονες δεν πτοήθηκαν, και το 1987 ο καθηγητής John Anderson του JPL υπέθεσε ότι υπάρχει ο πλανήτης 9 με μάζα πενταπλάσια της γήινης σε τροχιά υψηλής εκκεντρότητας που κάθε 700 έως 1.000 χρόνια θα τον έφερνε αρκετά κοντά ώστε να διαταράσσει τις τροχιές των εξωτερικών πλανητών.
Ο Conley Powell συνάδελφός του Anderson πρότεινε την ύπαρξη ενός πλανήτη με μάζα 2,9 φορές μεγαλύτερη από της Γης, σε μέση ηλιοκεντρική απόσταση 1,5 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Πλούτωνα. Περίοδο περιφοράς 494 έτη και μικρή εκκεντρότητα και κλίση τροχιάς ως προς την εκκλειπτική 8,3 μοίρες. Αλλά ένας τέτοιος πλανήτης Χ θα έπρεπε να φαίνεται λαμπρότερος από τον Πλούτωνα.
Η έρευνα του 1987 απέτυχε να τον ανακαλύψει στους Διδύμους εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκετε. Ο Powell αναθεώρησε προτείνοντας μάζα 0,87 τη γήινης και τροχιά πολύ παρόμοια με εκείνη του Πλούτωνα. Μεταγενέστερες μελέτες δεν αποκάλυψαν καμία ανωμαλία στην τροχιά οποιουδήποτε από τους γνωστούς πλανήτες.
Ο Πλανήτης 9 είναι Πλανήτης ή μαύρη τρύπα;
Από το 2016, ορισμένοι επιστήμονες υποπτεύονται ότι υπάρχει ένας απαρατήρητος κόσμος που μπορεί να κρύβεται στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Εκεί βρίσκετε και ο Πλανήτης 9
Τα στοιχεία προέρχονται από τις περίεργες τροχιές μερικών μικρότερων αντικειμένων πέρα από τον Ποσειδώνα, που όλα φαίνεται να επηρεάζονται από έναν ογκώδη, κρυμμένο πλανήτη πολύ πέρα από τον Πλούτωνα.
Οι ερευνητές πρότειναν ότι ο υποτιθέμενός Πλανήτης 9 δεν είναι πλανήτης. Αλλά ότι το ηλιακό μας σύστημα θα μπορούσε να φιλοξενήσει μία από τις πρώτες μαύρες τρύπες του σύμπαντος. Μια αρχέγονη μαύρη τρύπα.
Μια αρχέγονη μαύρη τρύπα σε τροχιά γύρω από τον ήλιο με ακτίνα από 300 έως 1000 AU. Δεδομένου ότι η σύλληψη από το πεδίο βαρύτητας του ηλιακού μας συστήματος είναι μια ερμηνεία για την προέλευση του ένατου πλανήτη, τότε η πιθανότητα σύλληψης μια αρχέγονης μαύρης τρύπας είναι εξ’ ίσου πιθανή.
Αν έχει μάζα 5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και μια ακτίνα περίπου 4 εκατοστών, τότε έχει θερμοκρασία Hawking 0,004Κ. Πολύ μικρότερη από την θερμοκρασία των 2,7Κ που αντιστοιχεί στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Οπότε για να ανιχνευθεί η ακτινοβολία Hawking που εκπέμπει είναι αδύνατον.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών θα μπορούσε να ανιχνευθεί το σήμα που προκαλεί η πιθανή εξαΰλωση της σκοτεινής ύλης που συσσωρεύεται στην άλω της μαύρης τρύπας.
Το παρατηρητήριο Vera Rubin ίσως βρει τον πλανήτη 9
Πολλοί αστρονόμοι θεωρούν πολύ πιθανό να βρεθεί ο Πλανήτης 9 από το παρατηρητήριο Βέρα Ρούμπιν (Vera Rubin), το οποίο βρίσκεται υπό κατασκευή σε ένα από τα ψηλότερα βουνού της Χιλής. Αυτό το τηλεσκόπιο θα έχει πλάτος 8,4 μετρά και Κάμερα 3200 megapixel. Με το τεράστιο οπτικό πεδίο του θα μπορεί να φωτογραφίζει ολόκληρο τον ορατό ουρανό κάθε νύχτα.
Ξεκινώντας το 2023, το αστεροσκοπείο θα επιτρέψει στους αστρονόμους να παρακολουθούν και να καταγράφουν τις κινήσεις εκατομμυρίων ουράνιων αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων των πλανητών, των αστεροειδών, των κομητών, των άστρων και ίσως ακόμη και του Πλανήτη 9.