Το 1997, στα σκοτεινά και αφιλόξενα νερά του νότιου Ειρηνικού Ωκεανού, οι υποβρύχιοι ανιχνευτές της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA) συνέλαβαν έναν ήχο που έμελλε να στοιχειώσει την επιστημονική κοινότητα και τη φαντασία του κοινού. Ο ήχος αυτός, που έμεινε γνωστός με το όνομα “Bloop”, ήταν ένας χαμηλής συχνότητας, βροντερός βόμβος που αντηχούσε για πάνω από ένα λεπτό και μπορούσε να εντοπιστεί από ανιχνευτές σε απόσταση μεγαλύτερη των 5.000 χιλιομέτρων. Και τότε, το ερώτημα γεννήθηκε: Τι μπορούσε να παράγει έναν τόσο ισχυρό ήχο στα απύθμενα νερά του Ειρηνικού;
Η Πρώτη Εικασία: Κάτι Βιολογικό, Αλλά Άγνωστο
Το εντυπωσιακό με τον ήχο “Bloop” δεν ήταν μόνο η έντασή του, αλλά και τα χαρακτηριστικά του. Οι επιστήμονες παρατήρησαν πως το ηχητικό προφίλ του έμοιαζε με εκείνο ενός ζωντανού οργανισμού. Όμως εδώ ξεκινούσε το μυστήριο. Κανένας γνωστός θαλάσσιος οργανισμός δεν ήταν ικανός να παράγει έναν τόσο δυνατό ήχο. Ούτε η γαλάζια φάλαινα. Το μεγαλύτερο γνωστό ζώο στη Γη δεν μπορούσε να δημιουργήσει κάτι τόσο εκκωφαντικό.
Αυτό άνοιξε την πόρτα σε κάθε λογής υποθέσεις. θαλάσσια τέρατα, αρχαίοι επιζώντες της προϊστορίας, άγνωστα πλάσματα που ζουν στα ανεξερεύνητα βάθη του ωκεανού, ακόμα και υπόγειες δομές που συνδέονται με χαμένες πολιτείες, όπως η Ατλαντίδα ή η μυστηριώδης Lemuria.
Τοποθεσία: Κοντά στη Θέση της Υποτιθέμενης Ατλαντίδας. Ένα στοιχείο που έριξε περισσότερο λάδι στη φωτιά ήταν η γεωγραφική θέση του ήχου. Η πηγή του Bloop φαίνεται να βρίσκεται σε μια περιοχή περίπου 1.600 χιλιόμετρα δυτικά των ακτών της Νότιας Αμερικής, κοντά στο σημείο που είχε τοποθετήσει ο συγγραφέας H.P. Lovecraft την φανταστική πόλη R’lyeh, το υποθαλάσσιο λημέρι του αρχαίου εξωγήινου πλάσματος Cthulhu.
Παρόλο που το έργο του Lovecraft είναι καθαρή μυθοπλασία, δεν άργησαν να εμφανιστούν υποστηρικτές της θεωρίας ότι κάτι παλιό, τεράστιο και ξεχασμένο… ξύπνησε στα βάθη.
Η Λογική Εξήγηση Παγόβουνο σε Κρίση
Το 2012, η NOAA έδωσε μια επίσημη απάντηση που φαινόταν να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Ο ήχος πιθανότατα προήλθε από τη θραύση ή την τριβή ενός γιγαντιαίου παγόβουνου. Καθώς τα παγόβουνα κινούνται ή σπάνε κάτω από την πίεση, μπορούν να παράγουν εξαιρετικά δυνατούς και χαμηλής συχνότητας ήχους, που μοιάζουν από ηχητικής άποψης με αυτούς που βγάζουν κάποια ζώα. Η εξήγηση αυτή φαινόταν λογική. Ήταν επιστημονικά τεκμηριωμένη. Και όμως… δεν έπεισε τους πάντες.
Γιατί το Bloop Παραμένει Μυστηριώδες
Παρά την επίσημη θέση της NOAA, υπάρχουν ακόμα ανεξήγητες πτυχές. Η ένταση του ήχου παραμένει ακραία, πιο ισχυρή απ’ ό,τι παράγουν τα περισσότερα παγόβουνα. Η περιοχή της ηχητικής πηγής είναι ιδιαίτερα απομονωμένη, με ελάχιστη ανθρώπινη παρουσία ή γνωστή δραστηριότητα. Ο ήχος δεν επαναλήφθηκε ξανά με παρόμοια ένταση, κάτι που κάνει δύσκολη την επαλήθευση της εξήγησης.
Και πάνω απ’ όλα, υπάρχει αυτό το αίσθημα του άγνωστου, το γεγονός ότι γνωρίζουμε λιγότερα για τα βάθη των ωκεανών μας από ό,τι για την επιφάνεια της Σελήνης. Ίσως τελικά ο Bloop να είναι μια υπενθύμιση ότι η φύση, παρά την επιστημονική πρόοδο, κρατά ακόμα τα μυστικά της σφιχτά κλεισμένα στα βάθη.
Ο Bloop δεν είναι απλώς ένας ήχος. Είναι μια πύλη στο άγνωστο, ένα φαινόμενο που αποκαλύπτει πόσο μικροί είμαστε μπροστά στο μεγαλείο και στα μυστήρια του πλανήτη μας.
Ίσως ήταν ένας παγετώνας. Ίσως ήταν ένα θαλάσσιο τέρας που δεν γνωρίζουμε ακόμα. Ίσως ήταν η ανάσα κάποιου αρχαίου θεού που κοιμάται στους βυθούς. Ή, ίσως, είναι κάτι που δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να κατανοήσουμε…
Σχετικά Άρθρα
Τάος : Περίεργος ήχος κάνει τους επιστήμονες να απορούν
Οι μεγαλύτερες εξαφανίσεις στο Τρίγωνο των Βερμούδων
